Biernacki Władysław, h. Poraj, zm. po 1788, kasztelan sieradzki, przedtem wpływowy działacz sejmikowy w woj. sieradzkiem, był jednym z 8 synów Franciszka, cześnika wschowskiego, i Eleonory z Wolskich. Odziedziczył po stryju Władysławie, kaszt. rozpierskim († 1726), znaczny majątek, który jeszcze powiększył drogą kupna; miał w l. 1740–7 starostwo gębickie, a w r. 1748 uzyskał cesję starostwa warckiego, które dzierżył do r. 1764. Piastował mandat do króla w r. 1746, potem na niedoszły sejm 1756 r. 26 IV 1757 mianowany chorążym sieradzkim. Mocno przywiązany do dynastji saskiej, wstrzymał się od podpisania zbiorowego protestu sieradzan przeciw uciskającym kraj wojskom rosyjskim we wrześniu 1761 r., ponieważ walczyły one z Prusakami za sprawę Augusta III, zato manifestował się z innymi 28 IV 1764 r. przeciw sądom kapturowym, ufundowanym przez partję Czartoryskich. Na elekcję nie pojechał, a 25 V 1767 r. należał do organizatorów konfederacji malkontentów w województwie; czy konfederację barską popierał, dokładnie nie wiadomo. O nim to mówiono w r. 1770, że myśli robić oportunistyczną konfederację »bene sentientium«. Sczasem, pogodzony z królem, otrzymał kasztelanję sieradzką 27 XI 1780. W r. 1784 kandydował do województwa sieradzkiego, a nie osiągnąwszy go, zrezygnował z kasztelanji w r. 1788 na rzecz bratanka Pawła. Zostawił wspomnienie jako »znakomity, zasługami publicznemi ozdobiony, zawsze o dobro ojczyzny, zachowanie praw i całość województwa (w sporze z ziemią wieluńską) czuły mąż«.
W. Enc. II.; Boniecki; Uruski; Kraushar, Książę Repnin i Polska, I 398; Konopczyński, Konf. barska, I; Lauda Sieradzkie w Tekach Pawińskiego (Zbiory Kom. Hist. P. A. U.); Nieco listów B-go do prymasa Łubieńskiego w Acta Primatialia (rkp. B. Uniw. Warsz., 34/3); do J. Mniszcha w rkp. B. Cz. 384.
Władysław Konopczyński